ﻨﮕﺎهى به مشتركات زبانى ميان فارسى واﻨﮕليسى

Abstract

ﭙﻴﺸـﮔﻔﺘـﺎرتصميم بر تصدى به ﭽﻨﻴﻥ بحثى نوعى رﻴﺴﮎ وراهى ﭙر فراز ونشيب است ﭽﻨﺎﻨﭽﻪ تتبع اﻴﻨﮔﻭﻨﻪ مطلب نيازمند انبوه كلانى أز منابع وفرﻫﻨﮔﻬﺎى دربرﮔﻴﺭندهء همهء تحولات واﮊه در مراحل مختلف رشد زبان از دوران كهن تا آخرين وضعيت واﮊه ميباشد، كما اينكه اطلاع بر مصنفات موءرخان، زبانشناسان، اجتماع شناسان وباستان شناسان أمرى از اهميت بسزائى برخوردار ميباشد اما با كمبود اين ابزارها قرار براين شده است كه اين مطلب نسبتاً دشوار را مورد بحث و بررسى قرار دهيم.با انجام اين مطالعه ﭽﻨﻴﻥ وانمود ميشود كه شباهت محسوسى در سطوح مختلف ميان دو زبان فارسى واﻨﮔليسى وجود داشته ﮔﺭﭽﻪ بميزان بالائى نباشد بلحاظ اينكه اين دو زبان از هم دورند واز ديرباز جدا شدند، اما اين شباهت از ﭙﺩيده هاى مهمى قلمداد ميشود كه در ﭽﻬﺎرﭽوب مطالعات معاصر زبانشناسى براه انداخته شده و در تاريخ زبان، انكشاف وسير تكاملى، جنبه هاى مطابقت وتفاوت مورد ﭙﮊوهش قرار ﻤﻴﮔﻴرد.ازينرو مطالعهء حاضر در برخورد با مواضع شباهت ميان فارسى واﻨﮔليسى در زمينه هاى واﮊه، دستور زبان، ريخت شناسى وآواشناسى ميتوان دست كم در سطح ارﮔﺎن هاى علمى كشور از مطالعات اﻨﮔﺸت شمارى تلقى كرد ﭽﻪ برسد به دو زبان داراى يك ريشه ((خانوادهء زبان هاى هندو اروﭙﺎيى)) The Indo – European Languages كه با نمونه ﮔﻴرى همهء واﮊه هاى داراى مطابقت كلى يا جزئى از فرﻫﻨﮔﻬﺎى دو زبان ﺴﭙس نمونه هارا مورد بحث وبررسى، مقايسه وارزيابى قرار ﮔﺭفته است وبالنتيجه مجموعهء ﭙﻴوندهائى بدست آمده كه نشاﻨﮔﺭ بجا ماندن آثارى ريز وخورده از همسانى وﻫﻤﮔونى بسيار كهن ريشه بشمار ميرود.